Proces Boloński
Proces boloński, zapoczątkowany podpisaniem Deklaracji Bolońskiej w 1999 roku (Plik PDF_pl; Plik PDF_en) ma zapewnić spójność systemów szkolnictwa wyższego w krajach europejskich. W realizacji tego celu uczestniczy obecnie 48 państw europejskich (członków Rady Europy – sygnatariuszy Europejskiej Konwencji Kulturalnej), Komisja Europejska oraz członkowie doradczy: Rada Europy, UNESCO-CEPES, EUA, ESU, EURASHE, ENQA, Education International i Business Europe.
W ramach procesu został ustanowiony europejski obszar szkolnictwa wyższego (European Higher Education Area), którego celem jest:
- zagwarantowanie powszechnego dostępu do wysokiej jakości kształcenia na poziomie wyższym oraz przygotowanie do uczenia się przez całe życie,
- zapewnienie studentom i pracownikom uczelni większej mobilności,
- zwiększenie atrakcyjności i konkurencyjności europejskiego szkolnictwa wyższego.
Powołując do życia europejski obszar szkolnictwa wyższego kraje uczestniczące uzgodniły:
- wprowadzenie trzystopniowego systemu szkolnictwa wyższego (studia licencjackie, magisterskie i doktoranckie),
- wzajemne uznawanie zdobytych kwalifikacji i odbytych na innych (w tym zagranicznych) uczelniach okresów nauki,
- wdrożenie systemu zapewniającego jakość uczenia się i nauczania.
W ramach procesu bolońskiego państwa europejskie rozpoczęły reformę polityki szkolnictwa wyższego. Prowadzona jest ona w duchu budowania wzajemnego zaufania, bez którego trudno mówić o powodzeniu mobilności edukacyjnej, międzynarodowej współpracy akademickiej oraz wzajemnego uznawania okresów nauki i kwalifikacji.
Proces boloński stanowi również platformę umożliwiającą dialog z państwami sąsiadującymi na temat reform szkolnictwa wyższego oraz kwestii związanych ze wspólnymi zasadami akademickimi (autonomia uniwersytetów, aktywność studentów, udział uczelni w budowie społeczeństwa obywatelskiego). Tym samym proces boloński staje się także narzędziem miękkiej dyplomacji m.in. z krajami Bałkanów Zachodnich (z wyjątkiem Kosowa), z krajami Partnerstwa Wschodniego, z Turcją i Rosją. Współpraca w ramach procesu bolońskiego ma również umożliwić rozwój społeczeństwa wiedzy oraz większą integrację państw europejskich.
__________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
Konferencje Ministrów Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego
Co 2–3 lata odbywają się konferencje ministrów odpowiedzialnych za szkolnictwo wyższe, na których dokonuje się podsumowania dotychczasowych osiągnięć oraz wskazuje plany i rekomendacje na kolejne lata. Każda konferencja kończy się wydaniem komunikatu podsumowującego podjęte ustalenia.
- Konferencja ministrów w Pradze 18-19 maja 2001 r.
Komunikat Praski [wersja pl] [wersja en] - Konferencja ministrów w Bergen 19-20 maja 2005 r.
Komunikat z Leuven/Louvain-la-Neuve [wersja pl] [wersja en] - Konferencja ministrów w Londynie 17-18 maja 2007 r.
Komunikat londyński [wersja pl] [wersja en] - Konferencja ministrów w Budapeszcie/Wiedniu 11-12 marca 2010 r.
Deklaracja z konferencji [wersja pl] [wersja en] - Konferencja ministrów w Erywaniu 14-15 maja 2015 r.
Komunikat z konferencji [wersja en] - Konferencja ministrów w Paryżu 24-25 maja 2018 r.
Komunikat paryski [wersja pl] [wersja en] - Konferencja ministrów w Rzymie 19 listopada 2020 r.
Komunikat z konferencji [wersja en]